miércoles, 8 de marzo de 2017

PREGUNTAS Y RESPUESTAS

¿ por que escribo un blog?
 Es para decir lo que siento, lo que pienso, las experiencias vividas, un poco de todo. Es la manera que tengo de comunicar, aunque no sé por que sigo escribiendo si casi nadie lo lee, desde hace cuatro años solo he tenido dos comentarios y uno era de un desconocido que se interesó por un tema.
¿ Vale la pena ir a Elche?
 A pesar de que no avanzo, me mantengo que es importante y además tengo la mente ocupada, cosa que me viene muy bien. Estoy agradecido a las profesionales de este centro que lo utilizan para tener más experiencia y  avanzar hasta lograr nuevos horizontes, al tiempo que yo intento quedarme con los valores que me inculcan. Si de algo estoy agradecido es del personal de este centro. Me vuelvo con la cabeza llena de ideas y se hace más llevadera la monotonía de la vida que me toca vivir.
¿Soy más civilizado desde que tuve el ictus?
 Si, intento captar lo bueno de los que me rodean y perdonar a los equivocados.
¿A valido la pena el que despertara del coma?
 Estoy agradecido a las personas que lo hicieron posible, pero tengo que admitir, que he tenido momentos que hubiera deseado todo lo contrario.
¿  Que opino de los Reyes Magos?
 Creo que se  compran demasiados regalos que no son necesarios.  A los niños les estamos enseñando mal, con dos o tres regalos por persona es suficiente.
Cualquier día es bueno para regalar, no recurrir a los Reyes Magos.
¿ Que opino de la política antes y después del ictus ?
Antes me podía defender con el trabajo, ahora me tengo que conformar con lo asignado. Veo un
panorama muy negro dentro y fuera del país.
Hay algo que no entiendo, si todas o casi todas las personas que conozco se quejan ¿como tiene tantos votos el PP?.
¿ Me siento más querido antes o después del ictus ?
 Creo que ahora me siento más cuidado y supongo que más querido también, a veces con algo de lastima, pero eso lo tengo superado y lo perdono.
¿El pintar me sirve de algo?
Me entretiene en los ratos de ocio, además ejercito la mano y la mente buscando colores que peguen.
Lo que me sienta mal es que no se acuerden o no lo sepan, las secuelas que me han quedado, por ejemplo la sonrisa tonta, que me sale cada vez que miro a la cara a los demás, por eso a veces no miro a la cara, pese a parecer que soy un maleducado.  No poder llorar aunque quiera.
¿Hay algo que me de miedo?
El acudir a entierros, por si tengo una sonrisa cuando no debo.
En estos años he rechazado el asistir a varios entierros por miedo a eso.
¿ Por que no asisto a eventos ?
Creo que tengo superado el no poder comer y beber, pero lo que llevo peor es no poder hablar, y estar como un florero o por lo menos me parece.

1 comentario:

  1. Hola Rafa! No deixes mai d'escriure. A mí m'agrada llegir-te i pense que és important que ho fajes,per tu, i per nosaltres, els que et llegim. És important que contes la teua història, la teua experiència i com vas superant barreres i vejent la part positiva de les coses. Pots ajudar a gent que estiga en situacions paregudes a la teua i pots ajudar a gent, que degut a la vida que portem, sempre acelerats i pensant sempre en el futur, no valorem les coses realment importants d'esta vida.

    Així que .... Molt d'ànim! Per moltes entrades mes al blog!

    Un abraç fort!

    Jenny

    P.d: li he robat l'identitat a Fran. Jajaja!

    ResponderEliminar